کاربرد رزین اپوکسی در صنعت ساخت هواپیما
از سال 1943، کاربردهای رزین اپوکسی تقریباً بی نهایت شده است. یکی از کاربردهای قابل توجه استفاده از رزین در طراحی هواپیما است. خواص چسبندگی، مقاومت در برابر حرارت و مقاومت فشاری بالا در وزن کمتر (در مقایسه با آلومینیوم) اپوکسی را به ماده ای ایده آل برای افزایش استحکام و کاهش هزینه های مربوط به سفر هوایی تبدیل می کند. در تولید هواپیما از اپوکسی هم برای ایجاد عناصر ساختاری و هم به عنوان چسب سازه استفاده می شود.
در چند سال گذشته، رزین به دلایل قانع‌کننده‌ای به ماده انتخابی برای بسیاری از عناصر ساخت خطوط هوایی تبدیل شده است. اول، رزین های اپوکسی چسبندگی باورنکردنی به طیف وسیعی از بسترها دارند. نیروهای جذابی بین رزین اپوکسی و ماده ای که به آن متصل است وجود دارد. نیروهای قطبی یا پیوندهای مستقیم بین مکان‌های واکنش‌پذیر در رزین اپوکسی و مکان‌های واکنش‌دهنده یا قطبی روی سطح زیرلایه تشکیل می‌شوند.
یکی دیگر از ویژگی هایی که رزین اپوکسی را برای ساخت هواپیما ایده آل می کند مقاومت حرارتی و شیمیایی آن است. اپوکسی های پخت شده به اندازه کافی می توانند یکپارچگی خود را تا دمای 350 درجه فارنهایت (177 درجه سانتیگراد) حفظ کنند. در حالی که برخی از رزین اپوکسی‌ها می‌توانند در دمای محیط «سخت شوند»، معمولاً آن‌هایی که با حرارت پخت می‌شوند، مقاومت شیمیایی و حرارتی بالاتری دارند.
در مرحله بعد، رزین پخته شده می‌تواند به استحکامی باورنکردنی برسد که به هواپیماها دوام بسیار مورد نیاز می‌دهد. مقاومت فشاری اپوکسی های پخت شده از 10000 psi (پوند بر اینچ مربع) شروع می شود و بسته به نحوه فرمولاسیون و پخت می تواند بیشتر باشد. آلیاژهای آلومینیوم معمولاً دارای مقاومت فشاری بین 4000 تا 38000 psi هستند. اما به طور قابل توجهی وزن بیشتری به ساختار هواپیما اضافه می کند. استفاده از اپوکسی استحکام و دوام هواپیما را حفظ می کند و در عین حال به خطوط هوایی اجازه می دهد مسافران و محموله های بیشتری را با هزینه سوخت کمتر حمل کنند. مزایای وزن و قدرت اپوکسی باعث صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها در طول زمان می شود.
برخی از ویژگی های اضافی که رزین را برای ساخت هواپیما عالی می کند عبارتند از انقباض کم آن پس از پخت، جذب نسبتاً کم رطوبت و خواص عایق الکتریکی آن.
ساختارهای اولیه و ثانویه که هواپیما را تشکیل می دهند معمولاً ترکیبی از فلزات و رزین های اپوکسی تقویت شده با فیبر کربن هستند. در طول ساخت یک هواپیمای مسافربری معمولی، قطعات ساختاری بزرگ مانند بالا و پایین بال ها، دم باله، بدنه و دیواره فشار همگی با نوار اپوکسی تزریق شده با فیبر کربن تشکیل می شوند. هر کدام تا زمانی که از فولاد قوی‌تر و سبک‌تر شوند، درمان می‌شوند. در تمام مراحل مونتاژ، از اپوکسی به عنوان چسب و در تشکیل عناصر کوچکتر (پنجره، در و غیره) استفاده می شود.